In deze column deelt Anne Brommersma haar motivatie om onze zorg goed te regelen en daarbij niet de regels, maar de mensen centraal te stellen. Anne is momenteel wethouder van zorg en duurzaamheid en onze lijsttrekker voor de gemeenteraadsverkiezingen 2018.
Mijn oudtante (84) is laatst verhuisd naar de Schutsmantel in Bilthoven. Na een val in haar woning in Groenekan, kon ze niet langer zelfstandig blijven wonen. Samen met mijn moeder heb ik haar opgezocht en ik was verrast hoe blij ze was. Het lijkt mij een hele stap om na een lang en zelfstandig leven te verhuizen naar een verpleeghuis. Maar ze zat prinsheerlijk in haar stoel, genietend van de goede zorg en aardige mensen om haar heen.
Verpleeghuizen hebben een slechte reputatie: er is te weinig personeel, de mensen worden slecht betaald, de zorg is onder de maat. Het is goed te merken dat het vorige kabinet van PvdA en VVD enorm heeft bezuinigd op de zorg. Maar ik zie ook een andere kant.
Als wethouder en loco-burgemeester kom ik regelmatig in zorgcentra. Telkens ben ik weer onder de indruk van de hardwerkende verzorgenden die veel aandacht hebben voor de bewoners. En de ervaring van mijn oudtante bevestigt dat.
Verpleeghuizen vallen onder de Wet Langdurige Zorg en daar heeft de gemeente geen invloed op. Anders is dat voor de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (WMO). Ik ben nu bijna 4 jaar wethouder Zorg en we hebben er in die tijd veel nieuwe taken bij gekregen. Tegelijkertijd werd het budget voor de hulp bij het huishouden door het Rijk bijna gehalveerd! Het was een stevige klus voor de gemeente, het Sociaal Team van MENS De Bilt en alle zorgaanbieders om de nieuwe taken goed uit te voeren. Met als uitgangspunt dat de meest kwetsbare inwoners goede zorg krijgen, betaalbaar voor iedereen.
En dat is gelukt. Niet omdat we goede beleidsnota’s hebben geschreven, maar dankzij de mensen die het feitelijke werk doen. Niet de regels, maar de inwoners van De Bilt staan centraal. De medewerkers van het Sociaal Team komen bij de mensen thuis. Ze bespreken samen met de inwoner wat die zelf kan organiseren en wat de gemeente doet.
Daar komen mooie dingen uit voort. Mensen die eenzaam zijn en door bemiddeling van het Sociaal Team nu twee keer per week samen met andere ouderen eten. Overbelaste mantelzorgers die een middag voor zichzelf hebben dankzij een vrijwilliger die de dementerende partner gezelschap houdt. (Ex) psychiatrische patiënten die een paar middagen per week meewerken op een zorgboerderij.
Het zijn deze verhalen die mij motiveren om onze zorg goed te regelen. Dat wordt mogelijk gemaakt door al die hardwerkende mensen in de zorg. Mensen met het hart op de goede plek, zowel in de verpleeghuizen, als in de WMO. Dank jullie wel!