Arnold legt uit: 'Door een fout in de financiering van de zorg ontvangen verzekeraars te weinig geld voor zware, en dus dure ggz-patiënten. Hierdoor is het voor verzekeraars interessant om zo onaantrekkelijk mogelijk te zijn voor deze mensen die specialistische psychiatrische hulp nodig hebben.'
Het gaat om de verdeling van premiegeld over alle zorgverzekeraars, de 'risicoverevening'. Een zorgverzekeraar met meer ongezonde verzekerden krijgt meer budget dan een verzekeraar met vooral gezonde verzekerden. Een deel van het budget is bestemd voor de ggz. Het moet ertoe leiden dat er géén risicoselectie is op verzekerden, omdat er voor verzekeraars géén verzekerden zijn die verlies opleveren doordat zij ongezond zijn. Of juist winstgevend zijn door hun gezondheid.
'Maar de financiële keten voor de ggz-zorg werkt niet. Dit komt door een systeemfout. Voor de duurste ggz-patiënten ontvangen verzekeraars gemiddeld 70.000 euro te weinig. Het doel van goede, betaalbare en toegankelijke zorg wordt voor complexe psychiatrische patiënten niet behaald. Afdelingen voor complexe psychiatrische zorg worden gesloten. Wachtlijsten voor deze complexe psychiatrische zorg zijn al langer dan gemiddeld: De kans op dure crisiszorg en opnames en de kans op suïcides nemen toe. En de patiënt is de dupe.'
Onvermoeibaar vraagt Arnold om aandacht voor dit probleem. En niet zonder resultaat. Eind vorig jaar publiceerde Follow the Money een artikel (zie kader) waarin zij stellen: 'Mensen met de zwaarste geestelijke problemen moeten het langst op hulp wachten. In totaal wachten elfduizend patiënten langer dan vier maanden op een behandeling. Sommigen overleven die wachttijd niet.' GroenLinks kamerlid Lisa Westerveld stelde - naar aanleiding van het artikel - vragen in de kamer.
En deze week verscheen in de Nieuwsbrief Zorg & Innovatie een artikel van Arnold, waarin hij zorgverzekeraars en zorgaanbieders oproept om zelf naar alternatieven te kijken. Want een oplossing voor de systeemfout ligt voor het oprapen.
